Prezydent Andrzej Duda dnia 30 lipca 2016 r. podpisał 8 ustaw, w tym Ustawę z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej.

Przyjęta ustawa ma na celu wprowadzenie do polskiego systemu podatkowego nowego podatku, zwanego podatkiem od sprzedaży detalicznej. Głównym celem wprowadzenia nowego podatku jest zwiększenie dochodów budżetowych państwa. Wprowadzany podatek będzie podatkiem przychodowym, obciążającym bezpośrednio przychody z tytułu odpłatnego zbycia towarów.

Zgodnie z przyjętą ustawą, podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni, natomiast przedmiotem opodatkowania jest przychód ze sprzedaży detalicznej.  Sprzedażą detaliczną w rozumieniu ustawy jest dokonywanie na terytorium Polski, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom (osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej, osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą nabywającym towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz rolnikom ryczałtowym) na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa oraz poza lokalem przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta) – także w przypadku gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Podstawę opodatkowania podatkiem stanowi osiągnięta w danym miesiącu nadwyżka przychodów ze sprzedaży detalicznej ponad kwotę 17.000.000,00 zł. Przychodem ze sprzedaży detalicznej są kwoty otrzymane przez podatnika z tytułu sprzedaży detalicznej, w tym zaliczki, raty, przedpłaty i zadatki, także w przypadku gdy kwoty te podatnik otrzymał przed wydaniem towaru. Przychód ze sprzedaży detalicznej nie obejmuje należnego podatku od towarów i usług. Z kolei przychód osiągnięty w danym miesiącu pomniejsza się o kwoty wypłacone w tym miesiącu z tytułu zwrotu towarów po odliczeniu podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza spod opodatkowania, na warunkach szczegółowo określonych w art. 7 ustawy, sprzedaż detaliczną: energii elektrycznej, gazu ziemnego oraz ciepła i wody dostarczanych do konsumentów; paliw stałych; używanych do celów opałowych pozostałych węglowodorów gazowych; olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych oraz olejów opałowych; leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, refundowanych lub finansowanych w całości lub w części ze środków publicznych.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą osiągnięcia w danym miesiącu przychodu przekraczającego 17.000.000,00 zł i dotyczy przychodu powyżej tej kwoty osiągniętego od tej chwili do końca miesiąca.

Stawki podatku wynoszą:

• 0,8 % podstawy opodatkowania – w części, w jakiej podstawa opodatkowania nie przekracza kwoty 170.000.000,00 zł,
• 1,4 % nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę 170.000.000,00zł – w części, w jakiej podstawa opodatkowania przekracza kwotę 170.000.000,00zł.

Podatnicy podatku od sprzedaży detalicznej są obowiązani, bez wezwania właściwego organu podatkowego:

• składać właściwemu dla podatnika naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe o wysokości podatku, sporządzone według ustalonego wzoru,
• obliczać i wpłacać podatek na rachunek urzędu skarbowego

– za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego podatek dotyczy.

Sprzedawcy detaliczni, których miesięczny przychód ze sprzedaży detalicznej nie przekracza kwoty 17.000.000,00zł, nie składają deklaracji podatkowej o wysokości podatku. Wzór deklaracji podatkowej zostanie określony przez ministra właściwego do spraw finansów.

W przypadku podatników będących osobami fizycznymi, właściwym miejscowo organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania podatnika. W przypadku podatników będących spółkami cywilnymi, właściwym miejscowo organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedziby jednego ze wspólników, do którego została złożona pierwsza deklaracja podatkowa o wysokości podatku. W przypadku podatników będących osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, właściwym miejscowo organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na adres siedziby podatnika. Dla podatników nieposiadających w Polsce miejsca zamieszkania lub siedziby oraz dla podatników, dla których nie można ustalić właściwości organu podatkowego zgodnie z ustawą, właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście.

Źródło: www.prezydent.pl